ks. EDMUND DOMAŃSKI /1908-1984/
Patron naszej szkoły – ks. Edmund Domański – urodził się w Rokitnik pow. Sarny na Wołyniu. Po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego Biskupiego w Płocku i sześcioletniego Seminarium Duchowego rozpoczyna pracę kapłana w Diecezji Łuckiej /obecnie Ukraina /.W latach 1935-1939 nauczał religii na Wołyniu, najpierw w Szkole Powszechnej we Włodzimierzu, następnie w Starej Hucie i Moczulance.
W czasie okupacji pracował jako proboszcz parafii Karasin i parafii Maniewicze w pow. Kowel na Wołyniu.
Od 24 stycznia 1944 r. do 16 lutego 1945 r. zostaje kapelanem szpitala w Końskich.
Po wojnie przybył do Polski i został zatrudniony jako administrator parafii Iłowo. Tutaj w 1945 r. zakłada Gimnazjum Mechaniczno Kolejowe, w którym pełni obowiązki dyrektora i nauczyciela religii.
Na skutek przemian społeczno-politycznych zostaje w 1947 r. odwołany z funkcji dyrektora szkoły.
Opuszcza Iłowo i zostaje proboszczem parafii Sztutowo k/Sierpca, następnie w Rokicie k/Płocka, wreszcie w Królewie.
Ks. Edmund Domański zmarł 21 kwietnia 1984 r. w Płońsku.
Jako żarliwy patriota w czasie II wojny światowej oprócz działalności duszpasterskiej współpracował z ruchem oporu przeciwko hitlerowskiemu najeźdźcy. W następstwie odniesionych ran utracił wzrok, stąd właśnie jego przynależność do Związku Niewidomych Żołnierzy i Inwalidów Wojennych.
Ks. Edmund Domański to humanista, który pracę duszpasterską łączył z moralnym kształtowaniem człowieka.
Słowa J.Słowackiego:
„Lecz zaklinam – niech żywi nie tracą nadziei przed narodem niosą oświaty kaganiec”
najlepiej oddają wszelkie zaangażowanie w budzeniu świadomości narodowej Polaków.
Po pięciu latach zawieruchy wojennej stwarza warunki edukacji dla młodego pokolenia, pokolenia „porażonego śmiercią”. Nie traci wiary, nadziei w sens istnienia.
Pamiętając o tym, że ks. Edmund Domański to wielki społecznik i patriota, staramy się być godnymi spadkobiercami Jego imienia